Οι εμφράξεις, ή αλλιώς σφραγίσματα, είναι η πιο συνηθισμένη οδοντιατρική πράξη. Προηγείται ο καθαρισμός/εκτροχισμός των δοντιών από την οδοντική τερηδόνα που έχει προσβάλλει αρχικώς τις οπές και τις σχισμές του δοντιού και με την πάροδο του χρόνου έχει την ικανότητα να εξαπλώνεται. Σε όσο πιο πρώιμα στάδια της προσβολής της νόσου επέμβουμε, τόσο περισσότερη οδοντική ουσία παραμένει στο δόντι και τόσο καλύτερες συνθήκες μακροβιότητας έχει η αποκατάσταση. Ακολουθούμε την αρχή της ελάχιστης παρέμβασης για την αφαίρεση της τερηδόνας όπως αυτή αποτελεί πρωτόκολλο της Οδοντιατρικής Σχολής Αθήνας. Μελετώντας τους εναπομείναντες ιστούς και την δημιουργηθείσα κοιλότητα αποφασίζουμε το υλικό με το οποίο θα εμφράξουμε. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτό είναι είτε σύνθετη ρητίνη είτε οδοντιατρικό αμάλγαμα. Και στις δύο περιπτώσεις σημαντικό είναι το υλικό να έχει καλή εφαρμογή με τους οδοντικούς, να μην επηρεάζει αρνητικά τους περιοδοντικούς ιστούς(ούλα) και να εναρμονίζεται με τη σύγκλειση των υπολοίπων δοντιών, γεγονός που θα προσδώσει μακροβιότητα στην αποκατάσταση μας.
