Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες λείπει ένα σημαντικό μέρος της μύλης του δοντιού (δηλαδή του τμήματος που βρίσκεται πάνω από τα ούλα). Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε σε κάποιο κάταγμα, σε εκτεταμένη τερηδόνα, σε αποτριβές (σε ασθενείς που έχουν τη συνήθεια να τρίζουν τα δόντια τους). Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί να αποκατασταθεί το δόντι με μία άμεση αποκατάσταση (σφράγισμα). Οι λόγοι είναι τεχνικοί: δεν μπορεί να κατασκευαστούν όλα τα ανατομικά στοιχεία μίας μεγάλης αποκατάστασης μέσα στο στόμα του ασθενούς, είναι δύσκολο να επιτευχθεί η απαραίτητη εφαρμογή και τέλος τα υλικά που χρησιμοποιούνται στις άμεσες αποκαταστάσεις (σφραγίσματα) δεν έχουν τις απαραίτητες μηχανικές ιδιότητες και τη συνοχή που θα διασφαλίσουν την μακρόχρονη επιβίωση της αποκατάστασης στο στοματικό περιβάλλον. Σε αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν χρειάζεται η παρέμβαση του οδοντοτεχνίτη. Αφού το δόντι παρασκευαστεί (τροχιστεί) αποτυπώνεται, και ο οδοντοτεχνίτης στο εκμαγείο – αντίγραφο πλέον κατασκευάζει με ιδιαίτερη επιμέλεια μία αποκατάσταση η οποία είναι το συμπλήρωμα του δοντιού. Αυτό μπορεί να είναι ένα ένθετο, εάν όπως λέει το όνομα, αυτό τοποθετείται μέσα σε μία κοιλότητα ή επένθετο εάν αυτό επικάθεται στη μασητική επιφάνεια του δοντιού. Εν συνεχεία αυτό συγκολλάται μόνιμα στο δόντι και λειτουργεί μαζί με αυτό σαν ένα σώμα. Τα ένθετα και τα επένθετα μπορεί να είναι κατασκευασμένα από κάποιο κράμα χρυσού, από κάποιο κεραμικό υλικό (πορσελάνη) ή από κάποιο πολυμερές (εργαστηριακή ρητίνη).
